traducis

Discretiva

traducis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

trāducis

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
trāducis	casus genitivus singularis	substantivi trādux

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈtraːdu.kis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trā·du·cis — morphologica: tra-duc-is

trādūcis

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
trādūcis	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	trādūcō (trādūcere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /traːˈduːkis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: trā·dū·cis — morphologica: tra-duc-is

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4–70

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Ad haec bona me si revocas, Epicure, pareo, sequor, utor te ipso duce, obliviscor etiam malorum, ut iubes, eoque facilius, quod ea ne in malis quidem ponenda censeo. Sed traducis cogitationes meas ad voluptates. Quas? Corporis, credo, aut quae propter corpus vel recordatione vel spe cogitentur. Num quid est aliud? rectene interpretor sententiam tuam? Solent enim isti negare nos intellegere, quid dicat Epicurus. —Tusculanae disputationes Ciceronis

saec. I.

• Haec enim tutior et certior est insitio, quoniam, etsi proximo vere non comprehendit, sequente certe, cum increvit, coniungi cogitur, et mox a matre reciditur, atque ipsa superficies insitae vitis usque ad receptum surculum obtruncatur. Huius traducis si non est facultas, tum detractum viti quam recentissimum eligitur sarmentum, et leviter circumrasum, ut cortex tantum detrahatur, aptatur foramini, atque ita luto circumlinitur resecta vitis, ut totus truncus alienigenis surculis serviat. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae