Discretiva
|
traducis dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
trāducis[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
trāducis
|
casus genitivus singularis
|
substantivi trādux
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: trā·du·cis — morphologica: tra-duc-is
trādūcis[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
trādūcis
|
secunda singularis
|
praesens
|
activa
|
indicativus
|
trādūcō (trādūcere)
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: trā·dū·cis — morphologica: tra-duc-is
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
- Ad haec bona me si revocas, Epicure, pareo, sequor, utor te ipso duce, obliviscor etiam malorum, ut iubes, eoque facilius, quod ea ne in malis quidem ponenda censeo. Sed traducis cogitationes meas ad voluptates. Quas? Corporis, credo, aut quae propter corpus vel recordatione vel spe cogitentur. Num quid est aliud? rectene interpretor sententiam tuam? Solent enim isti negare nos intellegere, quid dicat Epicurus. —Tusculanae disputationes Ciceronis [1][2]
saec. I.
- Haec enim tutior et certior est insitio, quoniam, etsi proximo vere non comprehendit, sequente certe, cum increvit, coniungi cogitur, et mox a matre reciditur, atque ipsa superficies insitae vitis usque ad receptum surculum obtruncatur. Huius traducis si non est facultas, tum detractum viti quam recentissimum eligitur sarmentum, et leviter circumrasum, ut cortex tantum detrahatur, aptatur foramini, atque ita luto circumlinitur resecta vitis, ut totus truncus alienigenis surculis serviat. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [3][2]
Fontes