titilletur
Discretiva
|
titilletur dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| tītillētur | tertia singularis | praesens | passiva | coniunctivus | tītillō (tītillāre) |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /tiːtilˈleːtur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: tī·til·lē·tur — morphologica: titill-etur
Usus[+/-]
- Perditur proprietas lilii et virginitatis decor, si radici desit albedo, et cogitationi virginalis munditia. Nam si corpus extrinsecus sit mundum, et cogitatio intrinsecus sit polluta; iam non virtus, sed hypocrisis appellanda est. Hoc tamen sciendum, teste Gregorio (Moral. lib. XXI, c. 23), quod cogitatio quantumlibet immunda mentem non polluit, cui ratio non consentit. Quis enim cogitationes suas ita refrenare potest, ut non qualibet immunditia titilletur? —Vitis mystica auctoris incerti. Prooemium caput XIX. De radice lilii, id est cogitationibus in corde.