titillent

Discretiva

titillent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

tītillent

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
tītillent	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	tītillō (tītillāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /tiːˈtillent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tī·til·lent — morphologica: titill-ent

Usus

Latinitas postclassica

saec. IV. - saec. V.

• Difficile est, quin potius impossibile, perturbationum initiis carere quempiam, quas significantius Graeci προπαθείας vocant: nos, ut verbum vertamus e verbo, antepassiones possumus dicere, eo quod incentiva vitiorum, omnium titillent animos, et quasi in meditullio nostrum iudicium sit, vel abiicere cogitata, vel recipere. —Epistolae Hieronymi Stridonensis. (340-420). Epistola LXXIX. Ad Salvinam, 9.

Francogallice

titillent

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
titillent	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	titiller
titillent	tertia pluralis	praesens	activa	coniunctivus	titiller

Appellatio pronuntiatusque

API: [tiˈtij]

Syllabificatio phonetica: ti·tillent — morphologica: titill-ent