titillatur

Discretiva

titillatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
tītillātur	tertia singularis	praesens	passiva	indicativus	tītillō (tītillāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /tiːtilˈlaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: tī·til·lā·tur — morphologica: titill-atur

Loci

Q. Septimius Florens Tertullianus ca. 150-230

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. III.

• Quantum velis bona mente conetur, necesse est publicatione sui periclitetur, dum percutitur oculis incertis et multis, dum digitis demonstrantium titillatur, dum nimium amatur, dum inter amplexus et oscula assidua concalescit. —De virginibus velandis Tertulliani