Discretiva
|
terrestres dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
terrestrēs[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
terrestrēs
|
casus nominativus pluralis · genus masculinum
|
adiectivi terrestris
|
terrestrēs
|
casus nominativus pluralis · genus femininum
|
adiectivi terrestris
|
terrestrēs
|
casus accusativus pluralis · genus masculinum
|
adiectivi terrestris
|
terrestrēs
|
casus accusativus pluralis · genus femininum
|
adiectivi terrestris
|
terrestrēs
|
casus vocativus pluralis · genus masculinum
|
adiectivi terrestris
|
terrestrēs
|
casus vocativus pluralis · genus femininum
|
adiectivi terrestris
|
terrestrēs
|
casus nominativus pluralis · genus masculinum
|
adiectivi terrester
|
terrestrēs
|
casus nominativus pluralis · genus femininum
|
adiectivi terrester
|
terrestrēs
|
casus accusativus pluralis · genus masculinum
|
adiectivi terrester
|
terrestrēs
|
casus accusativus pluralis · genus femininum
|
adiectivi terrester
|
terrestrēs
|
casus vocativus pluralis · genus masculinum
|
adiectivi terrester
|
terrestrēs
|
casus vocativus pluralis · genus femininum
|
adiectivi terrester
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ter·res·trēs — morphologica: terrestr-es
terrestres[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
terrestres
|
forma pluralis · genus femininum
|
adiectivi terrestre
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
| API: [tɛˈʁɛstʁ] |
- Syllabificatio phonetica: ter·restres — morphologica: terrestr-es
terrestres[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
terrestres
|
forma pluralis
|
adiectivi terrestre
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
| API: [teˈres.tɾes] |
- Syllabificatio phonetica: te·rres·tres — morphologica: terrestr-es
terrestres[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
terrestres
|
forma pluralis
|
adiectivi terrestre
|
terrestres
|
forma pluralis
|
substantivi terrestre
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: ter·res·tres — morphologica: terrestr-es
Latinitas Romana
class. (45 a.C.n. / 709 a.u.)
- Age ut a caelestibus rebus ad terrestres veniamus, quid est in his in quo non naturae ratio intellegentis appareat. Principio eorum quae gignuntur e terra stirpes et stabilitatem dant is quae sustinentur, et e terra sucum trahunt quo alantur ea quae radicibus continentur; obducunturque libro aut cortice trunci, quo sint a frigoribus et caloribus tutiores. —De natura deorum Ciceronis [1][2]
class.
- Si non deduntur quos exposcit diebus tribus et triginta — tot enim sollemnes sunt — peractis bellum ita indicit: Audi, Iuppiter, et tu, Iane Quirine, dique omnes caelestes vosque, terrestres, vosque, inferni, audite. Ego vos testor populum illum — quicumque est nominat — iniustum esse neque ius persolvere. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]
class.
- Erras enim, si tibi illam putas tantum terrestres operas promittere; altius spirat. Totum, inquit, mundum scrutor nec me intra contubernium mortale contineo suadere vobis ac dissuadere contenta. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [4][2]
saec. I.
- Sed in his tam discordantibus votis est tamen quaedam societas atque coniunctio, quoniam et pabulum e fundo plerumque domesticis pecudibus magis quam alienis depascere ex usu est, et copiosa stercoratione, quae contingit e gregibus, terrestres fructus exuberant. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae [5][2]
Fontes