Jump to content

terminatur

E Victionario

Discretiva

terminatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
terminātur tertia singularis praesens passiva indicativus terminō (termināre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /termiˈnaːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tur — morphologica: termin-atur

Loci

[+/-]
Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

[+/-]

saec. IV.

  • Quapropter nulla causa est, cur idem semipedum numerus in hoc genere membris negetur; cum sine ullo conversionis vitio parilitas ista possit teneri, finis etiam insignioris lege servata, cum versus non pleno pede terminatur, quod constantissime servandum est. —De musica Augustini [1][2]

Latinitas nova

[+/-]

saec. XVI.

  • Corruptio fit, cum secundum partes corrumpuntur, quae separantur ab invicem, dominante ipso quod terminat et continet, super eo quod terminatur et continetur. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De musica. (Universitas Turicensis): Liber quintus. Caput VI, p. [12] — terminatur
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: terminatur.
  3. 3.0 3.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Libri physicorum Aristotelis explanati. (Universitas Turicensis): AD QUARTUM METEOROLOGICORUM. Cap. II.  — terminatur