terminatorum

Discretiva

terminatorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales¹

Forma	Modus flexurae	originis
terminātōrum	casus genitivus pluralis · genus masculinum	participii terminātus
terminātōrum	casus genitivus pluralis · genus neutrum	participii terminātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /terminaːˈtoːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tō·rum — morphologica: terminat-orum

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
terminātōrum	casus genitivus pluralis	substantivi terminātor

Appellatio pronuntiatusque

API: /terminaːˈtoːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tō·rum — morphologica: terminator-um

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Hi vero qui ea quae legunt, vel sine ulla, vel non cum magna ac nimia veteris erroris obstinatione, intellecta et considerata perpendunt, facilius nos isto numero terminatorum quinque voluminum plus, quam quaestionis ipsius necessitas postulabat, satisfecisse, quam minus disseruisse iudicabunt; totamque invidiam, quam christianae religioni de huius vitae cladibus terrenarumque contritione ac mutatione rerum imperiti facere conantur, non solum dissimulantibus, sed contra suam conscientiam faventibus etiam doctis, quos impietas vesana possedit, omnino esse inanem rectae cogitationis atque rationis, plenamque levissimae temeritatis et perniciosissimae animositatis, dubitare non poterunt. —De civitate Dei Augustini