terminabatur
Appearance
Discretiva
terminabatur dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
terminābātur | tertia singularis | imperfectum | passiva | indicativus | terminō (termināre) |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /terminaːˈbaːtur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·bā·tur — morphologica: termin-abatur
Loci
[+/-]Aulus Gellius ca. 130-170 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica
[+/-]
- Antiquissimum autem pomerium, quod a Romulo institutum est, Palatini montis radicibus terminabatur. —Noctes Atticae A. Gellii [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber tertius decimus. Capitulum XIV, [1] — terminabatur
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: terminabatur.