staturae
Discretiva
|
staturae dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]statūrae
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| statūrae | casus genitivus singularis · genus femininum | participii statūrus |
| statūrae | casus dativus singularis · genus femininum | participii statūrus |
| statūrae | casus nominativus pluralis · genus femininum | participii statūrus |
| statūrae | casus vocativus pluralis · genus femininum | participii statūrus |
| statūrae | casus genitivus singularis | substantivi statūra |
| statūrae | casus dativus singularis | substantivi statūra |
| statūrae | casus nominativus pluralis | substantivi statūra |
| statūrae | casus vocativus pluralis | substantivi statūra |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /staːˈtuːrae̯/ (classice) - Syllabificatio phonetica: stā·tū·rae — morphologica: stat-ur-ae
stātūrae
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| stātūrae | casus genitivus singularis · genus femininum | participii stātūrus |
| stātūrae | casus dativus singularis · genus femininum | participii stātūrus |
| stātūrae | casus nominativus pluralis · genus femininum | participii stātūrus |
| stātūrae | casus vocativus pluralis · genus femininum | participii stātūrus |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /staːˈtuːrae̯/ (classice) - Syllabificatio phonetica: stā·tū·rae — morphologica: stat-ur-ae