Jump to content

solutis

E Victionario

Discretiva

solutis dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
solūtīs casus dativus pluralis participii solūtus
solūtīs casus ablativus pluralis participii solūtus
solūtīs casus dativus pluralis substantivi solūtum
solūtīs casus ablativus pluralis substantivi solūtum

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /soˈluːtiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: so·lū·tīs — morphologica: solut-is

Loci

[+/-]
Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • Nam plus ex maiore, plus nondum solutis inflammationibus naturaliter fertur. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXVI. [[20f] ] — solutis
  2. Vicicitatio: solutis.