solutae

E Victionario

Discretiva

solutae dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
solūtae casus genitivus singularis · genus femininum participii solūtus
solūtae casus dativus singularis · genus femininum participii solūtus
solūtae casus nominativus pluralis · genus femininum participii solūtus
solūtae casus vocativus pluralis · genus femininum participii solūtus

Appellatio[+/-]

API: /soˈluːtae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: so·lū·tae — morphologica: solut-ae

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Quotiens solutae sunt, fractura manu continenda, cubitus aqua calida fovendus est et molli cerato perfricandus; ferulaeque vel omnino non inponendae contra eminentia cubiti, vel aliquanto breviores sunt. —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • refringi solum debet su<b e>a ex Novembri mense in Februarium, quo solutae sponte cadunt ex arbore atque subnascuntur. intervalla sint pedalia, undique sulco dodrantali. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber octavus, X. [[2d] ] — solutae
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: solutae.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 34, [148] — solutae