soluta

Discretiva

soluta dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

solūta

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
solūta	casus nominativus singularis · genus femininum	participii solūtus
solūta	casus vocativus singularis · genus femininum	participii solūtus
solūta	casus nominativus pluralis · genus neutrum	participii solūtus
solūta	casus accusativus pluralis · genus neutrum	participii solūtus
solūta	casus vocativus pluralis · genus neutrum	participii solūtus
solūta	casus nominativus pluralis	substantivi solūtum
solūta	casus accusativus pluralis	substantivi solūtum
solūta	casus vocativus pluralis	substantivi solūtum

Appellatio pronuntiatusque

API: /soˈluːta/

(classice)

Syllabificatio phonetica: so·lū·ta — morphologica: solut-a

solūtā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
solūtā	casus ablativus singularis · genus femininum	participii solūtus

Appellatio pronuntiatusque

API: /soˈluːtaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: so·lū·tā — morphologica: solut-a

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• In senectute spiritus et urinae difficultas, gravedo, articulorum et renum dolores, nervorum resolutiones, malus corporis habitus (+καχεξίαν Graeci appellant), nocturnae vigiliae, vitia longiora aurium, oculorum, etiam narium, praecipueque soluta alvus, et quae secuntur hanc, tormina vel levitas intestinorum ceteraque ventris fusi mala. —De Medicina Celsi

saec. I.

• hordeum frugum omnium mollissimum est. seri non volt nisi in sicca et soluta terra ac nisi laeta. —Naturalis historia Plinii