servabamus

Discretiva

servabamus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servābāmus	prima pluralis	imperfectum	activa	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serwaːˈbaːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·bā·mus — morphologica: serv-abamus

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Ergo tenebamur de mandato antequam datum esset mandatum; ergo si mandatum non servabamus, transgrediebamur mandatum antequam datum esset mandatum. —Sententiae Petri Pictaviensis. (Liber tertius. c.1130-1205)