secantur
Appearance
Discretiva
secantur dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
secantur | tertia pluralis | praesens | passiva | indicativus | secō (secāre) |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /seˈkantur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: se·can·tur — morphologica: sec-antur
Loci
[+/-]C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- Interamnae in Umbria quater anno secantur, etiam non rigua; rigua vero ter plerisque in locis, et postea in ipso pabulo non minus emolumenti est quam e feno. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber duodevicesimus, cap. 67, [263] — secantur
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: secantur.