secantibus

E Victionario

Discretiva

secantibus dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
secantibus casus dativus pluralis participii secāns
secantibus casus ablativus pluralis participii secāns

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /seˈkantibus/(classice)
Syllabificatio phonetica: se·can·ti·bus — morphologica: sec-ant-ibus

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • hoc et religiosius colligitur, primum enim gladio circumscribitur, dein qui succisurus est ortum spectat et precatur, ut id liceat sibi concedentibus diis facere observatque aquilae volatus; fere enim secantibus interest, et, si prope advolavit, moriturum illo anno qui succidat augurium est. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXV, cap. 21, [50] — secantibus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: secantibus.