Jump to content

sanguine

E Victionario

Discretiva

sanguine dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
sanguine casus ablativus singularis substantivi sanguis

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈsan.gwi.ne/(classice)
Syllabificatio phonetica: san·gui·ne — morphologica: sanguin-e

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
sanguine casus genitivus/dativus singularis · genus femininum adiectivi sanguin
sanguine casus nominativus/accusativus pluralis · genus femininum adiectivi sanguin
sanguine casus genitivus/dativus pluralis · genus femininum adiectivi sanguin

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /san'gvi.ne/
Syllabificatio phonetica: san·gui·ne — morphologica: sanguin-e

Formae aliae

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
sanguine forma singularis · genus femininum adiectivi sanguin

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
sanguineAPI: [sɑ̃ˈɡin]
Syllabificatio phonetica: san·guine — morphologica: sanguin-e

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus
23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • ita est, miserita genuit id, cuius facillimo haustu inlibato corpore et cum toto sanguine exstingueremur, nullo labore, sitientibus similes, qualiter defunctos non volucres, non ferae attingerent terraeque servaretur qui sibi ipsi periisset. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 63, [156] — sanguine
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: sanguine.