ruit

Discretiva

ruit dictio est in variis linguis:

• Africanice: ruit
• Batave: ruit

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ruit	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	ruō (ruere)
ruit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	ruō (ruere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈruit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ru·it — morphologica: ru-it

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• … novissime Annaeo Seneca, principe tum eruditorum ac potentia, quae postremo nimia ruit super ipsum, minime utique miratore inanium, tanto praedii huius amore capto, ut non puderet inviso alias et ostentaturo tradere palmam eam, emptis quadriplicato vineis illis intra decimum fere curae annum. —Naturalis historia Plinii