ruere
Discretiva
 |
ruere dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
|---|---|---|---|---|---|
| ruere | secunda singularis | praesens | passiva | imperativus | ruō (ruere) |
| ruere | — |
praesens | activa | infinitivus | ruō |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈruere/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ru·e·re — morphologica: ru-ere
Loci
[+/-]| C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
[+/-]
- piratae primum coegere mortis periculo in mortem ruere et hiberna experiri maria; nunc idem avaritia cogit. —Naturalis historia Plinii [1][2]