ruenti

Discretiva

ruenti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ruentī	casus dativus singularis	participii ruēns
ruentī	casus ablativus singularis	adiectivi ruēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /ruˈentiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ru·en·tī — morphologica: ru-ent-i

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Noli me invitus audire, tamquam ad te iam pertineat ista sententia, et quid dicam aestima: non relinquam senectutem, si me totum mihi reservabit, totum autem ab illa parte meliore; at si coeperit concutere mentem, si partes eius convellere, si mihi non vitam reliquerit, sed animam, prosiliam ex aedificio putri ac ruenti. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Dehinc, paucis interiectis, “Prosiliam, inquit, ex edificio putrido ac ruenti”. Male ais, o Seneca, et multa bene dicta uno polluis male dicto: non migrandum nempe sed expectandum est; sine edificium tuum ruat, ut antequam fugias opprimaris. —De remediis utriusque fortune Petrarcae