Romanus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

Rōmānus

API: /roːˈmaːnus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Rō·mā·nus — morphologica: Roman-us

Notatio

← Rōma

Nomen adiectivum

Rōmān|us, -a, -um

1. Romae vel qui ad Romam pertinet.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	Rōmānus	Rōmāna	Rōmānum	nom.	Rōmānī	Rōmānae	Rōmāna
gen.	Rōmānī	Rōmānae	Rōmānī	gen.	Rōmānōrum	Rōmānārum	Rōmānōrum
dat.	Rōmānō	Rōmānae	Rōmānō	dat.	Rōmānīs	Rōmānīs	Rōmānīs
acc.	Rōmānum	Rōmānam	Rōmānum	acc.	Rōmānōs	Rōmānās	Rōmāna
abl.	Rōmānō	Rōmānā	Rōmānō	abl.	Rōmānīs	Rōmānīs	Rōmānīs
voc.	Rōmāne	Rōmāna	Rōmānum	voc.	Rōmānī	Rōmānae	Rōmāna

Usus

• Civis Romanus sum.

Translationes

Romae vel qui ad Romam pertinet

• Anglice: Roman (en)
• Esperantice: roma (eo)
• Francogallice: romain (fr)
• Germanice: römisch (de)
• Graeca Antiqua: Ῥωμαϊκός ‎(Rhōmaïkós)

• Hispanice: romano (es)
• Italice: romano (it)
• Lusitane: romano (pt)
• Ruthenice: римский (ru) ‎(rimskij)

Nomen substantivum

Rōmān|us, -ī masc.

1. Civis urbis Romae.
2. Civis civitatis Romae antiquae.
3. Civis Reipublicae Romanae iure Romano subiectus.
4. Civis Imperii Romani iure Romano subiectus.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Rōmānus	Rōmānī	I
gen.	Rōmānī	Rōmānōrum	II
dat.	Rōmānō	Rōmānīs	III
acc.	Rōmānum	Rōmānōs	IV
abl.	Rōmānō	Rōmānīs	VI
voc.	Rōmāne	Rōmānī	V

Translationes

Civis urbis Romae

• Anglice: Roman (en)
• Esperantice: romano (eo)
• Francogallice: romain (fr) m
• Germanice: Römer (de) m

• Hispanice: romano (es) m
• Italice: romano (it) m
• Lusitane: romano (pt) m
• Ruthenice: римлянин (ru) m ‎(rimljanin)