resolvi

E Victionario

Discretiva

resolvi dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

resolvī[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
resolvī
praesens passiva infinitivus resolvō (resolvere)
resolvī prima singularis perfectum activa indicativus resolvō (resolvere)
Appellatio[+/-]
API: /reˈsolwiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·sol·vī — morphologica: re-solv-i

Italice[+/-]

resolvi[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
resolvi secunda singularis praesens activa indicativus resolvere
resolvi secunda singularis praesens activa imperativus resolvere
Appellatio[+/-]
API: /reˈsolvi/
Syllabificatio phonetica: re·sol·vi — morphologica: re-solv-i
Formae aliae[+/-]

Lusitane[+/-]

resolvi[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
resolvi prima singularis perfectum activa indicativus resolver
Appellatio[+/-]
API: [ʁɨzołˈvi](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: re·sol·vi — morphologica: re-solv-i

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • … eumque qui carnem alat: vinum per omne tempus esse alienum; deinde tertio die resolvi debere, foveri per spongiam vapore aquae calidae, eademque quae primo fuerunt superdari: —De Medicina Celsi [1][2]

saec. I.

  • per hiemem nives cadere, non grandines, ipsasque grandines interdiu saepius quam noctu, et multo celerius resolvi quam nives; —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber octavus, VII. [[4] ] — resolvi
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: resolvi.
  3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 61, [152] — resolvi