quaeritote

Discretiva

quaeritote dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
quaeritōte	secunda pluralis	futurum	activa	imperativus	quaerō (quaerere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kwae̯riˈtoːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: quae·ri·tō·te — morphologica: quaer-itote

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Hactenus mihi videor de amicitia quid sentirem potuisse dicere; si quae praeterea sunt — credo autem esse multa — ab eis, si videbitur, qui ista disputant, quaeritote. —Laelius de amicitia Ciceronis