quaeritote

E Victionario

Discretiva

quaeritote dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
quaeritōte secunda pluralis futurum activa imperativus quaerō (quaerere)

Appellatio[+/-]

API: /kwae̯riˈtoːte/(classice)
Syllabificatio phonetica: quae·ri·tō·te — morphologica: quaer-itote

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Hactenus mihi videor de amicitia quid sentirem potuisse dicere; si quae praeterea sunt — credo autem esse multa — ab eis, si videbitur, qui ista disputant, quaeritote. —Laelius de amicitia Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Laelius de amicitia. (The Latin Library): 7 [24] — quaeritote
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: quaeritote.