putaturi

E Victionario

Discretiva

putaturi dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
putātūrī casus genitivus singularis · genus masculinum participii putātūrus
putātūrī casus genitivus singularis · genus neutrum participii putātūrus
putātūrī casus nominativus pluralis · genus masculinum participii putātūrus
putātūrī casus vocativus pluralis · genus masculinum participii putātūrus

Appellatio[+/-]

API: /putaːˈtuːriː/(classice)
Syllabificatio phonetica: pu·tā·tū·rī — morphologica: putat-ur-i

Loci[+/-]

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • Cum enim dixisset, Ita ut serviamus in novitate spiritus, et non in vetustate litterae; quae sententia simillima est illi quam iste non intelligens posuit: continuo prospexit istos futuros verbosos atque blasphemos, qui putaturi essent ex hoc Legem fuisse reprehensam; moxque subiunxit: Quid ergo dicemus? —Contra adversarium legis et prophetarum Augustini [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Contra adversarium legis et prophetarum (Universitas Turicensis). Liber secundus. Caput VII, p. 28. — putaturi
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: putaturi.