probavi

E Victionario

Discretiva

probavi dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
probāvī prima singularis perfectum activa indicativus probō (probāre)

Appellatio[+/-]

API: /proˈbaːwiː/(classice)
Syllabificatio phonetica: pro·bā·vī — morphologica: probav-i

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (50 a.C.n. / 704 a.u.)

  • si Brutus putabit me quaternas centesimas oportuisse decernere, cum tota provincia singulas observarem itaque edixissem idque etiam acerbissimis faeneratoribus probaretur, si praefecturam negotiatori denegatam queretur, quod ego Torquato nostro in tuo Laenio, Pompeio ipsi in Sex. Statio negavi et iis probavi, si equites deductos moleste feret, accipiam equidem dolorem mihi illum irasci sed multo maiorem non esse eum talem qualem putassem. —Epistolae ad Atticum Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber sextus. Ep. 1 [6] — probavi
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: probavi.