Discretiva
|
probabatis dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| probābātis
|
secunda pluralis
|
imperfectum
|
activa
|
indicativus
|
probō (probāre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pro·bā·bā·tis — morphologica: prob-abatis
|
|
M. Tullius Cicero
-106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (62 a.C.n. / 692 a.u.)
- In quo primum illud erat absurdum quod, cum ea quae leviter dixerat vobis probare volebat, eos autem qui circum iudicium stabant audire nolebat, non intellegebat ea quae clare diceret ita illos audituros quibus se venditabat ut vos quoque audiretis, qui id non probabatis. Deinde alterum iam oratoris est vitium non videre quid quaeque causa postulet. —Pro P. Sulla oratio Ciceronis [1][2]
Fontes
