probabant

E Victionario

Discretiva

probabant dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
probābant tertia pluralis imperfectum activa indicativus probō (probāre)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /proˈbaːbant/(classice)
Syllabificatio phonetica: pro·bā·bant — morphologica: prob-abant

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
C. Plinius Secundus 23-79 Albertus Magnus
1195-1280
Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • itaque hanc omnem partem rerum opinabilem appellabant; scientiam autem nusquam esse censebant nisi in animi notionibus atque rationibus. qua de causa definitiones rerum probabant et has ad omnia de quibus disceptabatur adhibebant; verborum etiam explicatio probabatur, id est qua de causa quaeque essent ita nominata, quam ἐτυμολογίαν appellabant; post argumentis quibusdam et quasi rerum notis ducibus utebantur ad probandum et ad concludendum id quod explanari volebant. —Academica Ciceronis [1][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

  • Hortorum Cato praedicat caules. hinc primum agricolae aestimabant prisci et sic statim faciebant iudicium, nequam esse in domo matrem familias – etenim haec cura feminae dicebatur –, ubi indiligens esset hortus, quippe e carnario aut macello vivendum esse. nec cau<l>es, ut nunc maxime, probabant, damnantes pulmentaria quae egerent alio pulmentario: id erat oleo parcere, nam gari desideria etiam in exprobratione erant. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

  • Isti tamen probabant rationem suam per simile. Philippus enim, quidam de sequacibus eorum, comoediarum | didascalus, refert Daedalum fecisse ligneam statuam mobilem effundentem argentum vivum, et propter hoc quod argentum vivum non potuit quiescere in statua, statua movebatur. Sic dicebant animam constantem ex atomis sphaericis non posse quiescere et sic corpus movere motu suo. —De homine Alberti Magni [4][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

  • Moeris: Qua nota camelos aspexisses?
Circe: Dicam. Cum sub eo quod hominis est latitarent, puris rebus minime delectabantur, sed cuncta ad morem suum conspurcata probabant: de quorum genere sunt qui sapientum monimenta puerilibus et sordidis infecta adiectionibus suscipere malunt, aut suscipi: ut modo totum camelum praeferentes potu minime gaudent, nisi cum pedum conculcatione turbata fuerit aqua. —Cantus Circaeus Iordani Bruni [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Academici libri quattuor. (Bibliotheca Augustana): Liber primus. 8 [32] — probabant
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: probabant.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undevicesimus, cap. 19, [57] — probabant
  4. 4.0 4.1 Albertus Magnus - De homine. ed. Henryk Anzulewicz [et al.], publ. Aschendorff, Monasterii Westfalorum 2008. (Universitas Turicensis): 3.1.2. 1. Per quem modum moveat corpus. — probabant
  5. 5.0 5.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Cantus Circaeus (Universitas Turicensis): Dialogus primus. Cap. Quaestio VII. [Interloquunt Circe et Moeris] — probabant