Discretiva
|
probabamus dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| probābāmus
|
prima pluralis
|
imperfectum
|
activa
|
indicativus
|
probō (probāre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: pro·bā·bā·mus — morphologica: prob-abamus
|
|
|
|
Aulus Gellius
ca. 130-170
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas postclassica
saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)
- Hos aliosque talis argutae delectabilisque desidiae aculeos cum audiremus vel lectitaremus neque in his scrupulis aut emolumentum aliquod solidum ad rationem vitae pertinens aut finem ullum quaerendi videremus, Ennianum Neoptolemum probabamus, qui profecto ita ait:
- philosophandum est paucis; nam omnino haud placet. —Noctes Atticae A. Gellii [1][2]
Fontes
