probabamus

E Victionario

Discretiva

probabamus dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
probābāmus prima pluralis imperfectum activa indicativus probō (probāre)

Appellatio[+/-]

API: /pro.baːˈbaːmus/(classice)
Syllabificatio phonetica: pro·bā·bā·mus — morphologica: prob-abamus

Loci[+/-]

Aulus Gellius
ca. 130-170
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Hos aliosque talis argutae delectabilisque desidiae aculeos cum audiremus vel lectitaremus neque in his scrupulis aut emolumentum aliquod solidum ad rationem vitae pertinens aut finem ullum quaerendi videremus, Ennianum Neoptolemum probabamus, qui profecto ita ait:
philosophandum est paucis; nam omnino haud placet. —Noctes Atticae A. Gellii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber quintus. Capitulum XV, [9] — probabamus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: probabamus.