Discretiva
|
praecursionem dictio est in variis linguis:
|
Formae affines[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
praecursiōnem
|
casus accusativus singularis
|
substantivi praecursiō
|
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
- Syllabificatio phonetica: prae·cur·si·ō·nem — morphologica: prae-cursion-em
|
M. Tullius Cicero -106…-43
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
class. (44 a.C.n. / 710 a.u.)
- Huius generis causarum, sine quo non efficitur, alia sunt quieta, nihil agentia, stolida quodam modo, ut locus tempus materia ferramenta et cetera generis eiusdem; alia autem praecursionem quandam adhibent ad efficiendum et quaedam adferunt per se adiuvantia, etsi non necessaria, ut: Amori congressio causam attulerat, amor flagitio. —Topica Ciceronis [1][2]
Fontes