praecurrendum

E Victionario

Discretiva

praecurrendum dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
praecurrendum
activa gerundium­ accusativo praecurrō (praecurrere)

Appellatio[+/-]

API: /prae̯.kurˈrendum/(classice)
Syllabificatio phonetica: prae·cur·ren·dum — morphologica: prae-curr-end-um

Loci[+/-]

Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius
ca. 480-525
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. VI.

  • Praecurrendum est igitur ad breve quiddam, quo prius cognito facilior demonstratio fiat, ab omni superparticulari, si continuam ei superparticularem quis auferat proportionem, quae est scilicet minor, id quod relinquitur minus est eius medietate, quae detracta est proportionis, ut in sesquialtera ac sesquitertia. —De institutione musica Boetii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius - De institutione musica libri quinque. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1844-1864. (Universitas Turicensis):  Liber II.  Pagina 1213C.  Caput XX. — praecurrendum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: praecurrendum.