plorata

E Victionario

Discretiva

plorata dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

plōrāta[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
plōrāta casus nominativus singularis · genus femininum participii plōrātus
plōrāta casus vocativus singularis · genus femininum participii plōrātus
plōrāta casus nominativus pluralis · genus neutrum participii plōrātus
plōrāta casus accusativus pluralis · genus neutrum participii plōrātus
plōrāta casus vocativus pluralis · genus neutrum participii plōrātus
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /ploːˈraːta/(classice)
Syllabificatio phonetica: plō·rā·ta — morphologica: plorat-a

plōrātā[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
plōrātā casus ablativus singularis · genus femininum participii plōrātus
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /ploːˈraːtaː/(classice)
Syllabificatio phonetica: plō·rā·tā — morphologica: plorat-a

Usus[+/-]

Latinitas Romana

saec. I.

  • sed quid parva loquor? tu par adsuetus Homero
ferre iugum senosque pedes aequare solutis
versibus et numquam passu breviore relinqui,
quid mirum, patria si te petiere relicta,
quos Lucanus ager, rigidi quos iugera Dauni,
quos Veneri plorata domus neglectaque tellus
Alcidae vel quos e vertice Surrentino
mittit Tyrrheni speculatrix virgo profundi,
quos propiore sinu lituo remoque notatus
collis et Ausonii pridem laris hospita Cyme
quosque Dicarchei portus Baianaque mittunt
litora, qua mediis alte permixtus anhelat
ignis aquis et operta domos incendia servant? —Silvae P. Papinii Statii. (ca. 40-96). Liber V. Epicedion in patrem Suum, versus 164.