pleonasmon

Discretiva

pleonasmon dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
pleonasmon	casus accusativus singularis	substantivi pleonasmos

Appellatio pronuntiatusque

API: /ple.oˈnas.mon/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ple·o·nas·mon — morphologica: pleonasm-on

Loci

Priscianus Caesariensis fl. 500

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. VI.

• Attici multa per ellipsin proferunt vel pleonasmon. Φερεκράτης ἐν Χείρωσιν· νῦν δ᾽ ἄρτι μοι τὸ γῆρας ἐντίθησι νοῦν.

nostri quoque nunc nuper. ξαίνει κατὰ τοῦ νώτου πολλάς, deest πληγάς, quomodo Terentius in eunucho:

plurima salute Parmenonem,

summum suum, impertit Gnatho,

deest enim amicum. idem in eodem:

egone illam, quae illum, quae me quae non! —Institutiones grammaticae XVIII libris Prisciani