petituri

Discretiva

petituri dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
petītūrī	casus genitivus singularis · genus masculinum	participii petītūrus
petītūrī	casus genitivus singularis · genus neutrum	participii petītūrus
petītūrī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii petītūrus
petītūrī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii petītūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /petiːˈtuːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pe·ti·tū·rī — morphologica: petitur-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• An ut ea liberos ex sese pareret, quos cum florentis videret laetaretur, qui rem a parente traditam per se tenere possent, honores ordinatim petituri essent in re publica, in amicorum negotiis libertate sua usuri? —Epistolae ad Familiares Ciceronis

Latinitas postclassica

saec. II.

• Et hora consueta velut balneas petituri clausis ex more foribus per quandam modicam cavernam rimantur me passim expositis epulis inhaerentem. Nec ulla cura iam damni sui habita mirati monstruosas asini delicias risu maximo dirumpuntur vocatoque uno et altero ac dein pluribus conservis demonstrant infandam memoratu hebetis iumenti gulam. —Metamorphoseon libri XI Apulei