Jump to content

pariturum

E Victionario

Discretiva

pariturum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

paritūrum

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
paritūrum casus accusativus singularis · genus masculinum participii paritūrus
paritūrum casus nominativus singularis · genus neutrum participii paritūrus
paritūrum casus accusativus singularis · genus neutrum participii paritūrus
paritūrum casus vocativus singularis · genus neutrum participii paritūrus
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /pa.riˈtuːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: pa·ri·tū·rum — morphologica: parit-ur-um

pāritūrum

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Modus flexurae originis
pāritūrum casus accusativus singularis · genus masculinum participii pāritūrus
pāritūrum casus nominativus singularis · genus neutrum participii pāritūrus
pāritūrum casus accusativus singularis · genus neutrum participii pāritūrus
pāritūrum casus vocativus singularis · genus neutrum participii pāritūrus
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /paːriˈtuːrum/(classice)
Syllabificatio phonetica: pā·ri·tū·rum — morphologica: parit-ur-um

Loci

[+/-]
Titus Livius
-58…+17
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Castigato senatu Carthaginiensium, quod contra foedus et exercitum et navales materias haberent, pacem inter eos et Masinissam facere voluerunt, Masinissa agro, de quo lis erat, cedente. Sed Gisgo Hamilcaris filius, homo seditiosus. qui tum in magistratu erat, cum senatus pariturum se iudicio legatis dixisset, ita populum concitavit bellum adversus Romanos suadendo, ut legatos quo minus violarentur fuga explicuerit. —Ab urbe condita Titi Livii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Loeb Classical Library): Liber XIV, Periochae Librorum XLVI–CXLII, caput 404, [16] — pariturum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: pariturum.