paream

Discretiva

paream dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
pāream	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	pāreō (pārēre)

API: /ˈpaːre.am/

Syllabificatio phonetica: pā·re·am — morphologica: pare-am

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class. (49 a.C.n. / 705 a.u.)

id spero vivis nobis fore; quamquam tempus est nos de illa perpetua iam, non de hac exigua vita cogitare. sin quid acciderit maturius, haud sane mea multum interfuerit utrum factum [fiat] videam an futurum esse multo ante viderim. quae cum ita sint, non est committendum ut iis paream quos contra me senatus, ne quid res publica detrimenti acciperet, armavit. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1]^[2]

saec. I.

Tum Philotas «Verba» inquit «innocenti reperire facile est, modum verborum misero tenere difficile. Itaque inter optimam conscientiam et iniquissimam fortunam destitutus ignoro, quomodo et animo meo et tempori paream». —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Atticum. (The Latin Library): Liber decimus. Ep. 8 [8] — paream
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: paream.
↑ ^3.0 ^3.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber VI. Capitulum X, [2] — paream