parabo

E Victionario

Discretiva

parabo dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
parābō prima singularis futurum activa indicativus parō (parāre)

Appellatio[+/-]

API: /paˈraːboː/(classice)
Syllabificatio phonetica: pa·rā·bō — morphologica: par-abo

Loci[+/-]

Quintus Horatius Flaccus
-65…-8
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 20-13 a.C.n.)

  • sed satis est orare Iovem, qui ponit et aufert,

det vitam, det opes: aequum mi animum ipse parabo. —Epistularum libri II Q. Horatii Flacci [1][2]

class.  (post 40 a.C.n.)

  • non usitatis, Vare, potionibus,
o multa fleturum caput,
ad me recurres nec vocata mens tua
Marsis redibit vocibus.
maius parabo, maius infundam tibi
fastidienti poculum
priusque caelum sidet inferius mari
tellure porrecta super
quam non amore sic meo flagres uti
bitumen atris ignibus. —Epodon liber Q. Horatii Flacci [3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Horatius Flaccus - Epistularum libri II. (Bibliotheca Augustana): Liber I. Epistula XVIII. Versus 9  — parabo
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: parabo.
  3. Quintus Horatius Flaccus - Epodon liber. (Bibliotheca Augustana): Epodos V. Versus 77  — parabo