parabat

Discretiva

parabat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parābat	tertia singularis	imperfectum	activa	indicativus	parō (parāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /paˈraːbat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pa·rā·bat — morphologica: par-abat

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43	Quintus Horatius Flaccus -65…-8	Quintus Curtius Rufus fl. 50	P. Cornelius Tacitus 55-117	Apuleius ca. 125-170	Aulus Gellius ca. 130-180
class.	class.	I	II	II	II

Latinitas Romana

class.  (50 a.C.n. / 704 a.u.)

• Ad summam, quaeris quid putem futurum. Si alter uter eorum ad Parthicum bellum non eat, video magnas impendere discordias, quas ferrum et vis iudicabit; uterque et animo et copiis est paratus. Si sine summo periculo fieri posset, magnum et iucundum tibi Fortuna spectaculum parabat. —Epistolae ad Familiares Ciceronis

class.  (23 a.C.n.)

• antehac nefas depromere Caecubum

cellis avitis, dum Capitolio

regina dementis ruinas

funus et imperio parabat

contaminato cum grege turpium

morbo virorum, quidlibet inpotens

sperare fortunaque dulci

ebria. sed minuit furorem —Carminum libri IV Q. Horatii Flacci

saec. I.

• Quippe, quo maior proditionis merces foret, obicere hosti parabat gratiorem omni pecunia praedam, nobiles viros, praetorum Darei coniuges liberosque, praeter hos Graecarum urbium legatos, quos Dareus, velut in arce tutissima, in proditoris reliquerat manibus. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

• ne tamen segnem militem attinerent, ille inchoatum ante tres et sexaginta annos a Druso aggerem coercendo Rheno absolvit, Vetus Mosellam atque Ararim facta inter utrumque fossa conectere parabat, ut copiae per mare, dein Rhodano et Arare subvectae per eam fossam, mox fluvio Mosella in Rhenum, exim Oceanum decurrerent, sublatisque itineris difficultatibus navigabilia inter se Occidentis Septentrionisque litora fierent. —Annales P. Cornelii Taciti

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Sed ubi me procul a civitate gregarius ille perduxerat, nullae deliciae ac ne ulla quidem libertas excipit. Nam protinus uxor eius, avara equidem nequissimaque illa mulier, molae machinariae subiugum me dedit frondosoque baculo subinde castigans panem sibi suisque de meo parabat corio. —Metamorphoseon libri XI Apulei

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• Tum ibi in obsidione aedes quasdam publice factas, quae extra urbis muros cum parvo praesidio erant, adgredi et vastare atque absumere igni parabat. —Noctes Atticae A. Gellii