ovis

E Victionario

Latine[+/-]

Pastor cum duabus ovibus.

Appellatio[+/-]

API: /ˈowis/, [ˈɔwɪs](classice)
API: /ˈovis/(ecclesiastice)
Syllabificatio phonetica: o·vis — morphologica: ov-is

Notatio[+/-]

← radix indoeuropaea *owi- vel *h₂ówis.[1]
C.f. Graeca Antiqua  ὄϊς  (óis, ovis).

Nomen substantivum[+/-]

ŏv|is, -is fem.

  1. Animal mammiferum specie Ovis aries vel generaliter genere Ovis.

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. ovis ovēs I
gen. ovis ovium II
dat. ovī ovibus III
acc. ovem ovēs
ovīs
IV
abl. ove
ovī
ovibus VI
voc. ovis ovēs V

Dictiones collatae[+/-]

Hyponyma

Dictiones derivatae[+/-]

Translationes[+/-]

Discretiva

ovis dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

ovis[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
ovis casus genitivus singularis substantivi ovis
ovis casus vocativus singularis substantivi ovis
Appellatio[+/-]
API: /ˈowis/(classice)
Syllabificatio phonetica: o·vis — morphologica: ov-is

ovīs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
ovīs casus accusativus pluralis substantivi ovis
Appellatio[+/-]
API: /ˈowiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: o·vīs — morphologica: ov-is

ōvīs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
ōvīs casus dativus pluralis substantivi ōvum
ōvīs casus ablativus pluralis substantivi ōvum
Appellatio[+/-]
API: /ˈoːwiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ō·vīs — morphologica: ov-is

Fontes