opposuisse

Discretiva

opposuisse dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
opposuisse	—	perfectum	activa	infinitivus	oppōnō (oppōnere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /opposuˈisse/

(classice)

Syllabificatio phonetica: op·po·su·is·se — morphologica: op-posu-isse

Loci

Titus Livius -58/+17

Aulus Gellius ca. 130-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ita unum consulem pro utraque parte Italiae adversus duos exercitus, duos imperatores, hinc consilium suum, hinc corpus opposuisse. —Ab urbe condita Titi Livii

Latinitas postclassica

saec. II.

• Quaesitum ergo ex se Apollinaris neque id se dissolvere potuisse adseverabat, quid esset vanior et quid stolidior, quoniam Sallustius sic ea separasse atque opposuisse inter se videretur, tamquam diversa ac dissimilia nec eiusdem utraque vitii forent, ac propterea petebat uti se doceret significationes utriusque vocis et origines. —Noctes Atticae A. Gellii