Jump to content

obstes

E Victionario
Solum obstes Linguae multae
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Obstes.

Discretiva

obstes dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

[+/-]

Formae affines

[+/-]

obstēs

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obstēs secunda singularis praesens activa coniunctivus obstō (obstāre)
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /ˈobsteːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·s·tēs — morphologica: ob-stes

obstes

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obstes secunda singularis praesens activa coniunctivus obstar
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: [ˈoβstes]
Syllabificatio phonetica: obs·tes — morphologica: obst-es

obstes

[+/-]
Proprietates grammaticales
[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obstes secunda singularis praesens activa coniunctivus obstar
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: [ˈɔbʃ.tɨʃ](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: obs·tes — morphologica: obst-es

Loci

[+/-]
T. Lucretius Carus
–95…–55
Lucius Annaeus Seneca -3/+65 Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • et tamen implicitus quoque possis inque peditus
effugere infestum, nisi tute tibi obvius obstes
et praetermittas animi vitia omnia primum
aut quae corporis sunt eius, quam praepetis ac vis. —De rerum natura Lucretii [1][2]

class.

  • Opus est itaque non illis durioribus, quae iam transcucurrimus, ut alicubi obstes tibi, alicubi irascaris, alicubi instes gravis, sed illo, quod ultimum venit, ut fidem tibi habeas et recta ire te via credas, nihil avocatus transversis multorum vestigiis passim discurrentium, quorundam circa ipsam errantium viam. —De tranquilitate animi Senecae [3][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Tibi nil obstat nisi, quod minime suspicor, ipse tibi obstes; potes equidem, potes, modo non singulos nodos solvere quam simul omnes amputare malueris; adversus ydram res est nobis; nullus erit finis, nisi repullulantia capita ingenio precidamus herculeo. —De vita solitaria Petrarcae [4][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Titus Lucretius Carus - De rerum natura libri sex. (Teubner, Lipsiae MCMLXIX). Liber quartus, versus 1150 — obstes
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: obstes.
  3. 3.0 3.1 Lucius Annaeus Seneca - De tranquillitate animi. (The Latin Library):  Tomus / Liber IX. 2, versus 2 — obstes
  4. 4.0 4.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De vita solitaria. (Universitas Turicensis): Liber II. 14 — obstes