obstari

Discretiva

obstari dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
obstārī	—	praesens	passiva	infinitivus	obstō (obstāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /obˈstaːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ob·s·tā·rī — morphologica: ob-stari

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quaerendum est, quod non fiat in dies eius, quoi non possit obstari. Quid hoc est? Animus, sed hic rectus, bonus, magnus. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Agat modo fortuna, perficiat quod incepit, sive illa suis viribus sive nostra ignavia potens est, quoniam quibus solis obstari illi poterat, arma rationis abiecimus; agat, inquam, seviat tonet ac fulminet in hoc precipue mundi latus ubi in utranque partem plurimum se semper exercuit; pergat instet premat urgeat et quando ita superis atque inferis placet, ut dictum est, cepta perficiat. —Epistole familiares Petrarcae