obstamus

E Victionario

Discretiva

obstamus dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obstāmus prima pluralis praesens activa indicativus obstō (obstāre)

Appellatio[+/-]

API: /obˈstaːmus/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·s·tā·mus — morphologica: ob-stamus

Loci[+/-]

Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Si omnes igitur beatam querimus vitam, neque ab hoc fine ulla usquam mortalium secta dissentit, quanquam quibus ad illam tramitibus pervenitur, multum solet humana curiositas altercari; si, inquam, nobis est illa quam, licet perdita felicitate, non perdimus nec perdere possumus si velimus, nec perdere si possimus, velle possumus, ipsa cum anima felicitatis inseparabiliter adiuncta cupiditas; si felicitatem ipsam scimus sine amicorum solatio plenam hic non posse contingere, quid gaudiis nostris obstamus, quid ve omnium bonum impedit tarditas singulorum? —Epistole familiares Petrarcae [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Epistole familiares. (Universitas Turicensis): Liber VIII. 5: [2] — obstamus
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: obstamus.