obscuret

E Victionario

Discretiva

obscuret dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obscūret tertia singularis praesens activa coniunctivus obscūrō (obscūrāre)

Appellatio[+/-]

API: /ob'skuːret/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·scū·ret — morphologica: obscur-et

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (44 a.C.n.)

  • Vident ex constantissimo motu lunae, quando illa e regione solis facta incurrat in umbram terrae, quae est meta noctis, ut eam obscurari necesse sit, quandoque eadem luna subiecta atque opposita soli nostris oculis eius lumen obscuret, quo in signo quaeque errantium stellarum quoque tempore futura sit, qui exortus quoque die signi alicuius aut qui occasus futurus sit. —De divinatione Ciceronis [1][2]

class. (44/43 a.C.n.)

  • Illa praeclara, in quibus publicae utilitatis species prae honestate contemnitur. Plena exemplorum est nostra res publica cum saepe, tum maxime bello Punico secundo; quae Cannensi calamitate accepta maiores animos habuit quam umquam rebus secundis; nulla timoris significatio, nulla mentio pacis. Tanta vis est honesti, ut speciem utilitatis obscuret. —De officiis Ciceronis [3]

saec. I.

  • Namque ea distincta quidem ac perspicua debere esse confiteor, in rebus vero minoribus etiam sermone ac verbis quam maxime propriis et ex usu; at si maior erit materia, nullum iis ornatum, qui modo non obscuret, subtrahendum puto. —Institutio oratoria Quintiliani [4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Fundamentum vere virtutis humilitas, nec tanta claritas ulla est quam elatio non obscuret: scit ille qui clarissimus creatus seque ipsum efferens non obscurus tantum, sed princeps fieri meruit tenebrarum. Quod si illi accidit, quid alii de se sperent? —De remediis utriusque fortune Petrarcae [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De divinatione. (The Latin Library): Liber secundus. 6 [17] — obscuret
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: obscuret.
  3. Marcus Tullius Cicero - De officiis ad Marcum filium libri tres. (The Latin Library): Liber tertius. 11 [47] — obscuret
  4. 4.0 4.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber quintus, XIV. [34] — obscuret
  5. 5.0 5.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber I. 10: [De virtute] — obscuret