obscuratis

E Victionario

Discretiva

obscuratis dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

obscūrātis[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
obscūrātis secunda pluralis praesens activa indicativus obscūrō (obscūrāre)
Appellatio[+/-]
API: /ob.skuːˈraːtis/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·scū·rā·tis — morphologica: obscur-atis

obscūrātīs[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Modus flexurae originis
obscūrātīs casus dativus pluralis participii obscūrātus
obscūrātīs casus ablativus pluralis participii obscūrātus
Appellatio[+/-]
API: /ob.skuːˈraːtiːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: ob·scū·rā·tīs — morphologica: obscurat-is

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
Vitruvius
ca. -80…-20
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class. (45 a.C.n.)

  • Iam Apollinis nomen est Graecum. quem solem esse volunt, Dianam autem et lunam eandem esse putant, cum sol dictus sit vel quia solus ex omnibus sideribus est tantus vel quia cum est exortus obscuratis omnibus solus apparet, luna a lucendo nominata sit; eadem est enim Lucina, itaque ut apud Graecos Dianam eamque Luciferam sic apud nostros Iunonem Lucinam in pariendo invocant. —De natura deorum Ciceronis [1][2]

class. (30-22 a.C.n.)

  • igitur quoniam haec non ita, sed uti natura rerum voluit, sunt constituta, non efficitur, ut possint homines obscuratis sub pectoribus ingeniis scientias artificiorum penitus latentes, quemadmodum sint, iudicare. —De architectura Vitruvii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber secundus. 63 [76] — obscuratis
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: obscuratis.
  3. 3.0 3.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber tertius, Praefatio. [1] — obscuratis