obscurabit

Discretiva

obscurabit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
obscūrābit	tertia singularis	futurum	activa	indicativus	obscūrō (obscūrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ob.skuːˈraːbit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ob·scū·rā·bit — morphologica: obscur-abit

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44/43 a.C.n.)

• Reddite igitur, patres conscripti, ei vitam, cui ademistis. Vita enim mortuorum in memoria est posita vivorum. Perficite, ut is quem vos inscii ad mortem misistis, immortalitatem habeat a vobis. Cui si statuam in rostris decreto vestro statueritis, nulla eius legationem posteritatis  obscurabit  oblivio. Nam reliqua Ser. Sulpici vita multis erit praeclarisque monumentis ad omnem memoriam commendata. —Philippicae orationes in M. Antonium Ciceronis