obscurabat

Discretiva

obscurabat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
obscūrābat	tertia singularis	imperfectum	activa	indicativus	obscūrō (obscūrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ob.skuːˈraːbat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ob·scū·rā·bat — morphologica: obscur-abat

Loci

C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

• Artes liberales utriusque generis studiosissime coluit. in oratione Latina secutus est Corvinum Messalam, quem senem adulescens observarat. sed adfectatione et morositate nimia  obscurabat  stilum, ut aliquanto ex tempore quam a cura praestantior haberetur. composuit et carmen lyricum, cuius est titulus conquestio de morte L. Caesaris. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli