notatio

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /noˈtaːtioː/(classice)
Syllabificatio phonetica: no·tā·ti·ō — morphologica: notat-io

Notatio[+/-]

Latine: notō (notāre)

Nomen substantivum[+/-]

notāti|ō, -ōnis fem. [1][2][3][4][5]

  1. Actus notandi.
  2. (Translate) propria cuiusque verbi vis et significatio, quae habetur notando atque observando, unde verbum illud ortum habeat.

Declinatio[+/-]

f. sing. plur.
nom. notātiō notātiōnēs I
gen. notātiōnis notātiōnum II
dat. notātiōnī notātiōnibus III
acc. notātiōnem notātiōnēs IV
abl. notātiōne notātiōnibus VI
voc. notātiō notātiōnēs V

Dictiones collatae[+/-]

Synonyma

  1. sīgnificātiō
  2. etymologia

Dictiones derivatae[+/-]

Composita

Translationes[+/-]

Actus notandidilatare ▼
Actus notandicollabi ▲
Propria cuiusque verbi vis et significatiodilatare ▼
Propria cuiusque verbi vis et significatiocollabi ▲

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. III, p. 392 — “NŎTĀTĬO, ōnis, f. 3. (noto)”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 583 — “nŏtātĭo, ōnis, f. [noto]”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — notātio, ōnis, f. (noto) (tom. 2, p. 1192)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)notatio
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)notatio