muros

Discretiva

muros dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: muros

Formae affines

Latine

mūrōs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
mūrōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	substantivi mūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈmuːroːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: mū·rōs — morphologica: mur-os

Hispanice

muros

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
muros	forma pluralis · genus masculinum	substantivi muro

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈmu.ɾos]

(Castellane, castellano)

Syllabificatio phonetica: mu·ros — morphologica: mur-os

Lusitane

muros

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
muros	forma pluralis · genus masculinum	substantivi muro

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈmu.ɾuʃ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: mu·ros — morphologica: mur-os

Loci

Marcus Terentius Varro –116…–27

Quintus Curtius Rufus fl.c.50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

• Hinc Lavernalis ab ara Lavernae, quod ibi ara eius. Praeterea intra muros video portas dici in Palatio Mucionis a mugitu, quod ea pecus in buceta tum ante antiquum oppidum exigebant; alteram Romanulam, ab Roma dictam, quae habet gradus in Nova Via ad Volupiae sacellum. —De lingua Latina Varronis

saec. I.

• Praeter hanc difficultatem haud minor alia erat. Muros turresque urbis praealtum mare ambiebat: non tormenta nisi e navibus procul excussa mitti, non scalae moenibus adplicari poterant, praeceps in salum murus pedestre interceperat iter; naves nec habebat rex et, si admovisset, pendentes et instabiles missilibus arceri poterant. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi