mulieres
Discretiva
|
mulieres dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]| Forma | Modus flexurae | originis |
|---|---|---|
| mulierēs | casus nominativus pluralis | substantivi mulier |
| mulierēs | casus accusativus pluralis | substantivi mulier |
| mulierēs | casus vocativus pluralis | substantivi mulier |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
API: /muˈliereːs/ (classice) - Syllabificatio phonetica: mu·li·e·rēs — morphologica: mulier-es
Loci
[+/-]Latinitas Romana
[+/-]
- Mulieres quoque hanc gloriam adfectavere, in quibus Artemisia uxor Mausoli adoptata herba, quae antea parthenis vocabatur. —Naturalis historia Plinii [1][2][3]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXV, cap. 36, [73] — mulieres
- ↑ Vicicitatio: mulieres.
- ↑ Vicifons: Naturalis Historia Plinii, liber XXV, [73].