Discretiva
|
mergeris dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| mergeris
|
secunda singularis
|
praesens
|
passiva
|
indicativus
|
mergō (mergere)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: mer·ge·ris — morphologica: merg-eris
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| mergēris
|
secunda singularis
|
futurum
|
passiva
|
indicativus
|
mergō (mergere)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: mer·gē·ris — morphologica: merg-eris
Loci
|
|
|
M. Annaeus Lucanus
39–65
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
saec. I. (ca. 62/65 p.C.n.)
- verba sono nec vox antri conplere capacis
- sufficiens spatium nulloque horrore comarum
- excussae laurus inmotaque limina templi
- securumque nemus veritam se credere Phoebo
- prodiderant. sensit tripodas cessare furensque
- Appius ‘et nobis meritas dabis, impia, poenas
- et superis, quos fingis,’ ait ‘nisi mergeris antris
- deque orbis trepidi tanto consulta tumultu
- desinis ipsa loqui’. —Bellum civile sive Pharsalia M. Annaei Lucani [1][2]
Fontes
