Discretiva
|
mergenti dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| mergentī
|
casus dativus singularis
|
participii mergēns
|
| mergentī
|
casus ablativus singularis
|
adiectivi mergēns
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: mer·gen·tī — morphologica: merg-ent-i
Loci
|
|
|
M. Annaeus Lucanus
39–65
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas Romana
saec. I. (ca. 62/65 p.C.n.)
- hactenus armorum discrimina: cetera bello
- fata dedit variis incertus motibus aer.
- pigro bruma gelu siccisque Aquilonibus haerens
- aethere constricto pluvias in nube tenebat.
- urebant montana nives camposque iacentis
- non duraturae conspecto sole pruinae,
- atque omnis propior mergenti sidera caelo
- aruerat tellus hiberno dura sereno. —Bellum civile sive Pharsalia M. Annaei Lucani [1][2]
Fontes
